nietolerancja laktozy

Źle się czujesz i od lat masz problem z alergią? Przyjdź do poradni Alergikus i przekonaj się o skuteczności usuwania przyczyn alergii za pomocą odpowiedniej diagnostyki i wygaszania alergenów metodą STI. Posiadamy ponad 20 letnie doświadczenie w usuwaniu alergii. Wykonaj test alergiczny i dowiedz się, co jest bezpośrednią przyczyną Twojej alergii. Zadzwoń 509 844 448 lub 517 606 026.

Choroby tarczycy to schorzenia, z którymi w ostatnich latach zmaga się coraz więcej osób. Dotyczą one głównie kobiet, także młodych, jednak częstość ich występowania wzrasta wraz z wiekiem, a momentem pojawienia się objawów w wielu przypadkach jest okres menopauzy.  Często, zanim zaburzenia zostaną zdiagnozowane i odpowiednio leczone mija dużo czasu, a w związku z tym, że wydzielane przez tarczycę hormony regulują pracę całego organizmu, jego prawidłowe funkcjonowanie zostaje zakłócone.

Tarczyca to gruczoł wydzielania wewnętrznego, zlokalizowany w przednio dolnej części szyi, złożony z dwóch płatów, połączonych cieśnią. Główną funkcją tarczycy jest produkcja i wydzielanie hormonów – trijodotyroniny (T3) i tyroksyny (T4), regulujących pracę większości tkanek organizmu, a także wpływających na metabolizm i termogenezę.  Czynność tarczycy regulowana jest przez przysadkę mózgową, która wydziela hormon tyreotropowy (TSH), pobudzający tarczycę do produkcji jej hormonów. Gdy gruczoł nie spełnia swoich funkcji, zakłóceniu ulega praca całego organizmu, co manifestuje się różnymi symptomami, zależnymi od rodzaju nieprawidłowości.

Niedoczynność tarczycy to schorzenie, w którym gruczoł wydziela zbyt małą ilość hormonów w stosunku do zapotrzebowania organizmu. Jedną z najczęstszych przyczyn takiego stanu jest choroba Hashimoto, czyli przewlekłe, autoimmunologiczne zapalenie tarczycy. Jej istotą jest nieprawidłowe pobudzanie układu immunologicznego, w wyniku czego dochodzi do powstania przeciwciał, inicjujących zapalenie, stopniowo doprowadzające do zniszczenia gruczołu. Wśród objawów choroby wymienia się ciągłe uczucie zimna, zmęczenie, problemy z koncentracją, zaburzenia pamięci, zwiększenie masy ciała, zaparcia, suchość, łuszczenie się i bladość skóry, wypadanie włosów oraz zaburzenia miesiączkowania. Z kolei w nadczynności tarczycy dochodzi do nadmiernej produkcji hormonów tarczycowych. Głównymi przyczynami takiego stanu jest choroba Gravesa – Basedowa, czyli schorzenie o podłożu autoimmunologicznym, w którym własne przeciwciała pobudzają tarczycę do produkcji hormonów, a także guzki tarczycy. Objawy nadczynności są odwrotne do objawów niedoczynności narządu, a zalicza się do nich chudnięcie pomimo zwiększonego apetytu, uczucie gorąca, wzmożona potliwość, drżenie rąk, nerwowość, przyspieszenie czynności serca, wypadanie włosów, zaburzenia miesiączkowania i niepłodność. Do symptomów typowych dla choroby Gravesa – Basedowa zalicza się także wytrzesz gałek ocznych, obrzęk, podwójne widzenie i zaczerwienienie. Do likwidacji objawów niezbędne jest wyregulowanie poziomu hormonów tarczycy, zazwyczaj przy pomocy odpowiednio dobranej farmakoterapii, ale duże znaczenie ma także postępowanie dietetyczne, zależne od wykrytego schorzenia.

Bardzo ważna jest odpowiednia kaloryczność diety – w nadczynności tarczycy należy zadbać o dostarczenie odpowiedniej ilości kalorii, odpowiadającej zwiększonym potrzebom organizmu. Dieta powinna być bogatobiałkowa, oparta na żywności nieprzetworzonej, bogata w witaminy i składniki mineralne. Do składników odgrywających szczególną rolę w prawidłowym funkcjonowaniu tarczycy zalicza się jod, żelazo, selen i cynk, gdyż biorą one udział w przemianach enzymatycznych, niezbędnych w procesie produkcji hormonów.  80% jodu zawartego w organizmie znajduje się w tarczycy, a jego najlepszym źródłem są ryby morskie, takie jak dorsz, mintaj, halibut, tuńczyk oraz makrela.  Pierwiastek ten jest szczególnie istoty w diecie osób z niedoczynnością tarczycy, spowodowanej jego niedoborem. Niedobór żelaza także może nasilać niedoczynność tarczycy, a wśród produktów z jego dużą zawartością wymienia się produkty mięsne, ryby, żółtko jaja, niektóre warzywa (zwłaszcza szpinak, natka pietruszki, botwinka, buraki, bób), rośliny strączkowe, owoce (zwłaszcza suszone), orzechy i nasiona (szczególnie pestki dyni oraz nasiona lnu). Do najlepszych źródeł selenu zalicza się orzechy brazylijskie (już jeden orzech pokrywa dzienne zapotrzebowanie na ten pierwiastek w 200%), a w mniejszych ilościach występuje on w rybach, nasionach roślin strączkowych, mięsie, grzybach i pełnoziarnistych przetworach zbożowych. W cynk szczególnie bogate są orzechy i nasiona (dynia i słonecznik), rośliny strączkowe, jaja i zboża pełnoziarniste. Bardzo ważne jest spożywanie także odpowiedniej ilości wielonienasyconych kwasów tłuszczowych z grupy omega 3, które zmniejszają proces zapalny wywołany chorobą autoimmunologiczną. Bogate w ten składnik są tłuste ryby, zwłaszcza łosoś, śledź, makrela i sardynki oraz nasiona lnu, olej lniany i orzechy włoskie. Istotne znaczenie, szczególnie dla osób z niedoczynnością tarczycy, ma odpowiednia podaż błonnika, gdyż przyspiesza on perystaltykę jelit, a także pozytywnie wpływa na gospodarkę insulinową. Należy zadbać także o odpowiednie spożycie witamin C, D i E, gdyż wpływają one pozytywnie na funkcjonowanie układu immunologicznego.

Istnieją także składniki pokarmowe, które poprzez wpływ na metabolizm jodu mogą prowadzić do zmniejszenia jego stężenia w organizmie. Zakłócają tym samym syntezę hormonów tarczycowych, prowadząc do przerostu gruczołu – powstania tzw. wola. Do produktów wolotwórczych, nazywanych inaczej goitrogennymi, których powinny unikać zwłaszcza osoby z niedoczynnością tarczycy, zalicza się rośliny krzyżowe, takie jak kapusta, brukselki, kalafior, kalarepa, rzepa i jarmuż.

Z chorobami tarczycy, zwłaszcza na tle autoimmunologicznym, często współistnieje nietolerancja laktozy. Laktoza, inaczej cukier mleczny, to związek chemiczny zaliczany do grupy węglowodanów, zbudowany z glukozy i galaktozy, występujący jedynie w mleku ssaków. W rąbku szczoteczkowym jelita cienkiego laktoza zostaje rozkładana przez laktazę na cukry proste – glukozę i galaktozę, które następnie ulegają wchłonięciu do krwiobiegu. Najwyższą aktywność laktazy stwierdza się u noworodków i niemowląt w okresie karmienia piersią, a wraz z wiekiem ulega ona stopniowemu zmniejszeniu. Występujący u wielu dorosłych osób niedobór laktazy, skutkujący nieprawidłowym trawieniem cukru mlecznego może prowadzić do inicjowania wielu różnych objawów. Laktoza wchodzi w skład wielu produktów spożywczych, nie tylko mleka i jego przetworów, w związku z czym niezwykle trudne może być zupełne wyeliminowanie jej z diety. Nietolerancja laktozy, jeśli współistnieje z chorobami tarczycy, może być przyczyną nieskutecznego ich leczenia, tym bardziej, że laktoza często wchodzi w skład popularnych w tych schorzeniach leków.  Nie tylko laktoza może negatywnie oddziaływać na przebieg choroby tarczycy, ale także inne składniki mleka działają niekorzystnie. Białka obecne w mleku krowim, a zwłaszcza kazeina, jako antygeny mogą wywoływać reakcję alergiczną. Ponadto mleko zawiera goitrynę, która przenika do niego z pasz, a tym samym może działać wolotwórczo.

Wiele badań naukowych wskazuje także na związek pomiędzy autoimmunologicznymi chorobami tarczycy, a nietolerancją glutenu. Gluten to mieszanina białek roślinnych – gluteniny i gliadyny, występująca w niektórych ziarnach zbóż, takich jak pszenica, żyto i jęczmień. Owies, chociaż naturalnie nie zawiera glutenu może być nim zanieczyszczony, gdyż często przechodzi przez te same linie produkcyjne co inne zboża. Gluten nadaje produktom które go zawierają lepkość, sprężystość i plastyczność, w związku z czym jest powszechnie używany w przetwórstwie żywności, zwłaszcza w przemyśle piekarniczym. Szkodliwe działanie glutenu wynika z tego, że gliadyna posiada strukturę molekularną, przypominającą strukturę tarczycy. W sytuacji, gdy gliadyna naruszy barierę ochronną jelit i dostanie się do krwioobiegu, system immunologiczny rozpoznaje w niej zagrożenie i zaczyna wytwarzać przeciwciała. Przeciwciała przeciwko gliadynie uruchamiają procesy niszczące gruczoł tarczowy, a ich obecność stwierdza się u dużej części pacjentów z chorobami autoimmunologicznymi, takimi jak choroba Gravesa – Basedova czy choroba Hashimoto.

Zatem dieta w chorobach tarczycy powinna być dostosowana do konkretnego przypadku chorobowego, bogata w witaminy (zwłaszcza D, E i C), składniki mineralne (szczególnie selen, jod, cynk, żelazo), w kwasy tłuszczowe omega 3, uboga w produkty działające wolotwórczo, a także pozbawiona mleka krowiego oraz glutenu.

Przypadek naszej pacjentki – pani Marii

Pani Maria zmaga się z chorobą Hashimoto od 10 lat, ale w ostatnim czasie, pomimo regularnego przyjmowania leków nie mogła ustabilizować poziomu hormonów tarczycy, a dodatkowo, poziom przeciwciał przeciwko tyreoperoksydazie uległ zwiększeniu.  Pani Maria zaobserwowała tego skutki – w przeciągu ostatnich 2 miesięcy przybrała na wadze 10 kg, choć starała się odżywiać zdrowo i niskokalorycznie. Dodatkowo nasiliły się u niej zaparcia,  czuła się ciągle zmęczona i nie mogła się na niczym skoncentrować. Koleżanka, która miała kiedyś podobne objawy zasugerowała, że może to być alergia na jakieś produkty i poleciła Pani Marii wykonanie testów alergicznych metodą STI. Testy te potwierdziły przypuszczenia koleżanki – wykazały alergię na białka mleka, laktozę, soję, pszenicę oraz gluten. Okazało się także, że leki jakie brała Pani Maria zawierały w składzie laktozę, co mogło wpływać  na zmniejszenie ich skuteczności. Od razu po wykonaniu testów pani Maria zastosowała odpowiednią dietę – pozbawioną mleka i glutenu i już po kilkunastu dniach zaobserwowała poprawę stanu zdrowia. Odczulenie wykrytych alergenów połączone z odpowiednią dietą, zamianą leków na pozbawione laktozy wpłynęło na unormowanie wyników badań, umożliwiając tym samym schudnięcie. Teraz, choć Pani Maria nie musi już tak restrykcyjnie przestrzegać diety, stara się unikać wszystkich, mogących szkodliwie oddziaływać na jej stan produktów.

Przeczytaj także https://alergikus.pl/laktoza-skladnik-lekow-mogacy-wywolywac-alergie/