Alergia na zwierzęta domowe osiąga obecnie wymiary epidemii, do czego przyczynia się w głównej mierze moda na trzymanie zwierząt w domu. Wskutek rosnącego narażenia milionów ludzi na silne zwierzęce alergeny, częstotliwość uczuleń na psa czy kota, która uprzednio była rzadka, staje się tak masowa, jak alergia na pyłki roślin. Naukowcy alarmują, że obecnie co dziesiąta osoba jest zagrożona alergenami tych zwierząt. Uczulać może każde zwierzę trzymane w domu, zwłaszcza jego naskórek, sierść lub pióra, jak również ślina i białka zawarte w moczu. Zagrożenie rośnie wielokrotnie, jeśli właściciel jest już alergikiem. Dlatego jeśli alergik pragnie hodować zwierzę, to powinien uprzednio sprawdzić, czy reaguje na dany alergen (sierść lub mocz). Chociaż u zwierząt wykryto aż kilka aktywnych alergenów, to jednak uczula ten najważniejszy – wytwarzany przez gruczoły ślinowe i łojowe obecne w skórze. Alergen ten, w postaci wydzieliny gruczołów łojowych, stale nawilża włosie zwierzęcia, jak też przenoszony jest na sierść wraz ze śliną, w trakcie np. lizania.
OBJAWY
W wyniku pierwszego kontaktu z alergenem dochodzi do powstania stale dyżurujących przeciwciał szybko rozpoznających obcy alergen. Każdy ponowny kontakt przyśpiesza i wzmacnia reakcję zapalną oraz dotkliwość objawów chorobowych, takich jak zapalenie spojówek, astma, alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa, a nawet pokrzywka i objawy skórne.
CO POMAGA
Pełna izolacja od wykrytego alergenu, dokładne wysprzątanie miejsca w którym przebywało zwierzę i natychmiastowe odczulenie wykrytego alergenu metodą SIT. Karencja poodczuleniowa wynosi od 2 do 3 tygodni.
