W dzisiejszych czasach coraz większą uwagę przykłada się do zdrowego stylu życia i poszukiwania naturalnych metod wspomagających leczenie różnych chorób. Jednym z ciekawych odkryć jest terapia wodorem molekularnym, znana również jako terapia wodorem cząsteczkowym. Wodór jako najmniejszy znany nam pierwiastek nie był brany pod uwagę pod względem rozważań w zakresie zdrowia, tymczasem 
w ostatnich latach wg dostępnych badań wodór molekularny ma duży potencjał terapeutyczny w zakresie wspomagania zdrowia. Zacznijmy jednak od początku, by wyjaśnić podstawy. W przypadku dobroczynnego wpływu w kontekście zdrowia zastosowanie ma wodór molekularny (cząsteczkowy) i taką definicją wodoru będziemy się posługiwać. 
Badania prowadzone przez naukowców z Japonii oraz innych krajów jak Korea Płd., Chiny dowiodły, że wodór może zdziałać znacznie więcej, niż nam się wydaje. Okazuje się, że najlżejszy pierwiastek w układzie okresowym jako najbardziej rozpowszechniona cząsteczka we wszechświecie, może odgrywać istotną rolę, nawet terapeutyczną we wspieraniu dobrego zdrowia człowieka.
Od przełomowego badania z roku 2007, gdzie potwierdzono działanie terapeutyczne wodoru jako przeciwutleniacza poprzez selektywną redukcję cytotoksycznych rodników tlenowych, wiele organizacji i badaczy zaczęło zgłębiać tajemnice wodoru cząsteczkowego. Najbardziej narażone na atak wolnych rodników są mitochondria. Ich uszkodzenie prowadzić może nawet do śmierci komórek. Należy w tym miejscu zaznaczyć, że mimo ich negatywnego wpływu na organizmy żywe, wolne rodniki są koniecznymi etapami przejściowymi przebiegu szeregu reakcji biochemicznych, jak też mają szereg działań pozytywnych. Wspomnieć tu można na przykład o tym, że szereg enzymów reperujących DNA (polimerazy) aktywowanych jest wolnymi rodnikami, często indukowanymi światłem.
Atak wolnych rodników może prowadzić do powstawania różnych rodzajów uszkodzeń DNA, takich jak zmiany w strukturze nukleotydów, przerwania nici, czy też powstawanie uszkodzeń 
w dwuniciowej strukturze DNA. Uszkodzenia te, jeśli nie zostaną naprawione, mogą prowadzić do mutacji genetycznych,
a w konsekwencji do rozwoju różnych chorób, w tym nowotworów. Uszkodzenia DNA mogą kumulować się w organizmie podczas życia. Akumulacja tych mutacji może wpływać na funkcje komórkowe i przyczyniać się do przyśpieszonego procesu starze-nia. Z wiekiem efektywność mechanizmów naprawy DNA 
w organizmie może maleć, co prowadzi do trudności w usuwaniu uszkodzeń. To z kolei sprzyja kumulacji mutacji.


To, co czyni wodór cząsteczkowy (H2) skutecznym, to jego biodostępność. Jest tak mały, że może błyskawicznie bez większych przeszkód przenikać przez komórki naszego organizmu. Cząsteczka (H2) jest najmniejszą cząsteczką na świecie. Ma ona średnicę zaledwie 0,2 nanometra, co pozwala jej na łatwe przenikanie przez wszelkie bariery biologiczne. Dyfunduje 10-17 razy szybciej niż tlen. Dzięki temu może on szybko docierać do miejsc, gdzie jest potrzebny, czyli do mitochondriów. Wodór jest taki mały, że w przeciwieństwie do np. najbardziej znanych antyoksydantów może przeniknąć błonę żołądka, by od razu działać wewnątrz komórek. Wodór jest najmniejszą i najlżejszą cząstką zawierającą tylko dwa protony i dwa elektrony. Obliczenia wskazują, iż masa jednego atomu wodoru jest około 176 razy mniejsza niż masa jednej cząsteczki witaminy C, która jest najsłynniejszym przeciwutleniaczem i 863 razy mniejsza niż koenzym Q10 będący kolejnym popularnym antyoksydantem 
i środkiem wzmacniającym komórki. Podsumowując, jeśli porównujemy masę jednego atomu wodoru z masą jednej cząsteczki witaminy C, czy koenzymu Q10, masa ta jest znacznie mniejsza 
w przypadku wodoru.