Istna eksplozja pyłków od końca maja 2017 – uwaga alergia na pyłki – wykonaj test alergiczny i odczul pylące alergeny

Tak przedłużającej się wiosny  nie było już od dawien dawna. Czy w ogóle mieliśmy wiosnę, czy od razu rozpoczęło się lato najbardziej ulubiona pora roku Polaków ale nie wszystkich. Nie zapominajmy o osobach uczulonych na pyłki letnie, które w szczególności dokuczają w tym okresie. Raptowne ocieplenie przy znacznych opóźnieniach  w wegetacji spowoduje istny wysyp tzw. pylenia, jak szalone kwitnąć będą wszystkie rośliny pylące, a za nimi jednocześnie będą mogły pylić rośliny których czas pylenia będzie zgodny z kalendarzem. – Można się spodziewać istnej eksplozji pylenia jak nigdy dotąd, pomijając rok 2013. Przez długą zimną wiosnę pyłki drzew i traw długo trzymane były w uśpieniu. Nie doszło więc do wczesnego kwitnienia, a następnie jego przestoju. Dlatego należy obawiać się najczarniejszego scenariusza czyli nagłego pylenia prawie wszystkich rodzajów traw i niektórych drzew pylących w jednym czasie od maja do połowy połowy czerwca.

 Alergiku zalecenia to wczesne odczulanie i diagnostyka testem alergicznym KTT

Lekarze polecają klasyczne odczulanie poprzez podawanie szczepionek. Można także skorzystać z metod mniej inwazyjnych i szybszych działających praktycznie tuż po pierwszym zabiegu odczulania np: terapii wygaszającej alergeny metodą KTT. Do odczulenia jednego pyłku wystarczy nawet jeden zabieg trwający niecałe 20 minut z ampułka wspierającą. Więcej na https://alergikus.pl/. Przed odczulaniem należy wykonać indywidualną diagnostykę KTT tzw. test alergiczny wziewny KTT. Testy alergiczne wykonujemy w Warszawie po wcześniejszym umówieniu wizyty konsultacyjnej.

Należy pamiętać że w okresie pylenia we znaki mogą dać się alergikom także pleśnie i grzyby oraz roztocza. Nałożenie się kilku alergenów w jednym czasie może tylko zwiększyć dotychczasowe objawy wraz z wystąpieniem duszności. 

Uwaga trawy już pylą …

Alergeny pyłku traw są w Polsce najczęstszą przyczyną objawów okresowego alergicznego nieżytu nosa i atopowej astmy pyłkowej. Główny okres pylenia traw przypada w naszym kraju na czerwiec i pierwszą połowę lipca.

Pierwsze ziarna pyłku traw pojawiają się w atmosferze już w ostatniej dekadzie kwietnia, jednak z uwagi na bardzo niskie stężenie (pojedyncze ziarna) nie stanowią zagrożenia klinicznego.

Pierwsze objawy kliniczne (u ok. 25% osób uczulonych na alergeny pyłku traw) występują zwykle po osiągnięciu stężenia ok. 20 ziaren pyłku traw w 1 m3 powietrza. Lokalnie może to wystąpić już w pierwszych dniach maja, jednak najczęściej objawy chorobowe u uczulonych na alergeny pyłku traw występują w ostatniej dekadzie maja.

Diagnostyka alergiczna pozwala na wykrycie konkretnych rodzajów traw np: perz, stokłosa i ich sprawne odczulenie metodą KTT wraz z zastosowaniem unikalnej ampułki wspierającej “eliminacja i detoksykacja pyłków”.

 

Pierwiastek Krzemu a alergia.

W ostatnich latach, alergia staje się problemem coraz większej liczby osób, zarówno dorosłych, jak i dzieci. Na jej występowanie wpływa wiele czynników, wśród których wymienia się m. in. czynniki środowiskowe oraz  genetyczne. W patogenezie alergii istotną rolę odgrywają zanieczyszczenia środowiska i niewłaściwy styl życia, znacznie obciążające układ immunologiczny, utrudniające mu tym samym radzenie sobie z atakującymi go zewsząd alergenami.

               Mianem alergii określa się niewłaściwą odpowiedź tkanek na działanie substancji obcych, zwanych alergenami, wywołującymi patologiczne reakcje immunologiczne. W wyniku tych rekcji powstają swoiste przeciwciała, które następnie, po związaniu się z antygenem, doprowadzają do uwolnienia mediatorów stanu zapalnego i inicjowania objawów. W powstawanie alergii zaangażowany jest układ immunologiczny, na który oddziałuje wiele różnych czynników, mogących wpływać na jego funkcjonowanie zarówno w pozytywny, jak i negatywny sposób. Do reakcji alergicznych mogą przyczyniać się niedobory różnych składników, wśród których wymienić można krzem.

               Krzem jest pierwiastkiem bardzo rozpowszechnionym w środowisku. W przeciwieństwie do wielu innych pierwiastków śladowych nie kumuluje się w organizmie człowieka, a jego zawartość nie przekracza 0,001% masy ciała, ale mimo to występuje we wszystkich narządach i tkankach. Najwięcej krzemu znajduje się w płucach, nerkach, kościach, skórze, włosach, paznokciach, ścięgnach i zębach, jest on także obecny w surowicy krwi, w postaci kwasu ortokrzemowego. Wraz z innymi składnikami przyczynia się do zachowania zdrowia człowieka.

               Krzem bierze udział w przemianach związków lipidowych, związków fosforu oraz w metabolizmie erytrocytów. Uczestniczy w procesach wzrostu wielu tkanek, zwłaszcza włosów, paznokci, chrząstek i kości, a także odgrywa istotną rolę w biosyntezie kolagenu. Bierze udział w procesach uwapnienia kości, zapewniając im większą wytrzymałość i elastyczność. Poprawia także elastyczność naczyń krwionośnych oraz wzmacnia i uszczelnia naczynia włosowate. Wchodzi w skład elastyny, będącej składnikiem m. in. ścian naczyń krwionośnych, zapobiegającej odkładaniu się lipidów. Przy niedoborze krzemu we krwi, zmniejsza się jego ilość w ścianach naczyń krwionośnych. Zostaje on zastępowany wapniem, w wyniku czego dochodzi do zwapnienia naczyń i osadzania się w nich cholesterolu. Krzem pomaga chronić organizm przed zakażeniami, a także zwalcza stany zapalne. Korzystnie wpływa na włosy, przyspieszając tempo ich wzrostu oraz zmniejsza ich wypadanie, a także wzmacnia paznokcie. Krzem posiada zdolność wiązania metali ciężkich w nierozpuszczalne kompleksy, przez co zmniejsza ich działanie toksyczne. Redukując absorpcję glinu przez organizm, może zmniejszyć ryzyko pojawienia się choroby Alzheimera. Uczestniczy w metabolizmie wielu pierwiastków, między innymi wapnia i siarki, przez co w wyniku niedoboru krzemu, pierwiastki te nie mogą być przyswajane.  Krzem, jako nośnik informacji, jest konieczny do komunikacji mózgu z ciałem, a jego niedobór prowadzi do osłabienia tego kontaktu i utraty kontroli nad funkcjami życiowymi, a tym samym do rozwoju choroby.

               Zaburzenia metabolizmu związków krzemu mogą prowadzić do wielu nieprawidłowości w organizmie, skutkujących pojawianiem się miażdżycy, cukrzycy, chorób skóry, a nawet nowotworów. Negatywnie wpływają na funkcjonowanie układu immunologicznego, obniżając odporność, a także przyspieszają starzenie się organizmu.

               W związku z tym, że zaburzenia w przemianach związków krzemu mogą negatywnie wpływać na układ immunologiczny, niedobory skutkować mogą pojawieniem się alergii, w powstawaniu której układ ten  odgrywa podstawową rolę. Wykazano, że osoby z alergią mają niedobór krzemu na wyższym poziomie, w porównaniu do osób bez tego rodzaju schorzeń. Krzem przyczynia się do wzrostu stężenia krążących w organizmie limfocytów i przeciwciał, szczególnie klasy IgG. Limfocyty to komórki układu odpornościowego odgrywające główną rolę w swoistej odpowiedzi odpornościowej, czyli odpowiedzi skierowanej przeciwko określonemu antygenowi. Uwarunkowane jest to wcześniejszym kontaktem z tym antygenem i wytworzeniem pamięci immunologicznej. Limfocyty są odpowiedzialne m. in za hamowanie nadmiernej reakcji przeciwzapalnej, zabezpieczają organizm przed autoagresją i zwiększają tolerancję na antygeny napływające z zewnątrz. Przeciwciała IgG także pełnią bardzo ważną funkcję we wtórnej odpowiedzi immunologicznej, występującej po uprzednim kontakcie z antygenem. Wykazano także, że krzem odgrywa rolę w namnażaniu się limfocytów, a także stymuluje mnożenie się makrofagów i utrzymanie ich aktywności na odpowiednim poziomie. Makrofagi to komórki układu fagocytarnego, odgrywające ogromną rolę w procesach zapalnych. Biorą udział w procesie fagocytozy, polegającym na pochłanianiu antygenów, czyli związków obcych, przez komórki żerne. Neutralizują antygeny, a także, jako komórki prezentujące antygen, inicjują rozwój odpowiedzi immunologicznej.  Zatem niedobór krzemu jest istotnym czynnikiem predysponującym do rozwoju alergii.

            Naturalną postacią krzemu jest kwas ortokrzemowy, który występuje u roślin i powstaje na skutek procesów chemicznych, prowadzących do tworzenia krzemianów organicznych. Krzem organiczny przyswajalny przez organizm człowieka powstaje na skutek przetrawienia tego pierwiastka przez mikroorganizmy, które sprawiają, że staje się on rozpuszczalny w wodzie, a temu procesowi towarzyszy uwalnianie się aminokwasów. Krzem jest wchłaniany z przewodu pokarmowego w ok. 50%, a proces ten z wiekiem ulega zmniejszeniu. Wchłanianie krzemu z przewodu pokarmowego ograniczają błonnik, magnez oraz związki fluoru. Krzem wydalany jest  z moczem i kałem.  Część krzemionki która przechodzi do moczu, pomaga chronić przed krystalizacją niektórych składników mineralnych w drogach moczowych.

               Jedną z przyczyn niedoboru krzemu w organizmie jest niewłaściwa dieta, oparta na produktach przetworzonych, gdyż przetwarzanie żywności znacznie zmniejsza zawartość w niej tego pierwiastka. Oczyszczanie ziaren z otrąb pozbawia je 90% krzemu, a rafinacja cukru usuwa ten pierwiastek całkowicie. Krzem występuje w łuskach ziaren zbóż, takich jak owies, gryka czy brązowy ryż, jego bogatym źródłem jest także kasza jaglana. Jest obecny również w skórce owoców, a spośród nich największe ilości występują w truskawkach, jabłkach, daktylach i morelach. Większe ilości stwierdza się także w czosnku, szczypiorku, sałacie, pasternaku, lucernie, selerze, ogórkach, marchwi, roślinach strączkowych, mleczku pszczelim oraz wodzie źródlanej. Bogatym źródłem krzemu są także zioła, zwłaszcza skrzyp, zawierający 60% tego pierwiastka, ponadto pokrzywa, rdest ptasi i podbiał.

               Szacuje się, że dzienne zapotrzebowanie na krzem wynosi 20 – 50mg. Nie istnieje łatwy sposób jego suplementacji, jak to często bywa w przypadku innych pierwiastków. Na przykład bogaty w krzem skrzyp polny, aby przyniósł oczekiwane efekty, musi być spożywany po odpowiednim przygotowaniu. Żeby krzemionka ze skrzypu oraz innych ziół przeszła do wody, muszą one być gotowane przez co najmniej 10 minut. Zalanie torebki ze skrzypem wodą nie wystarczy, gdyż krzemionka jest trudno rozpuszczalna. Innym sposobem uzupełniania krzemu może być glinka kaolinowa, dostępna w sklepach ze zdrową żywnością. Glinkę, według przepisu na opakowaniu, najlepiej przygotować wieczorem i wypić rano na czczo, a przez kolejną godzinę nie spożywać żadnych tłuszczów. Kolejnym sposobem na uzupełnienie krzemu jest picie wody krzemowej. Przygotowuje się ją poprzez połączenie wody np. z kamieniami czarnego krzemu i pozostawienie na 2 – 3 dni. Tak przygotowaną wodę można wykorzystywać zarówno do picia, gotowania, jak i do kąpieli. Woda ta zachowuje swoje właściwości przez długi czas. Poza kamieniami czarnego krzemu, do przygotowania wody krzemowej, można użyć także innych form kwarcu, takich jak kryształ górski, marion, prazolit, kryształ różowy czy ametyst. Sposobem uzupełniania krzemu są także kąpiele, na skutek których, poprzez kontakt krzemu z dużą powierzchnią ciała, pierwiastek ten wchłaniany jest przez skórę.

               W obecnych czasach, gdy żywność jest coraz bardziej przetworzona, niedobory krzemu są coraz powszechniejszym zjawiskiem. Mogą one doprowadzać do różnego rodzaju patologii w organizmie, takich jak  pogorszenie stanu skóry włosów i paznokci, zmiany miażdżycowe, zmiany skórne, powstawanie trudno gojących się ran,  szybsze starzenie się, a na skutek osłabienia układu immunologicznego, do rozwoju alergii. Dlatego warto zadbać o odpowiednią podaż tego składnika w diecie, a tym samym uchronić się przed niekiedy bardzo szkodliwymi skutkami niedoborów.

Jeżeli coś Ciebie uczula polecamy wykonanie bezinwazyjnego testu alergicznego lub testu KTT. Po uzyskaniu odpowiedniej diagnostyki wykorzystującej naturalne pole informacji możemy przeprowadzić komplementarny zabieg odczulania. Więcej >>>

Test alergiczny nie zawiera się w opcji testu KTT (jedynie niektóre nietolerancje pokarmowe wchodzą w jego skład).

 

Grzybice a alergie

alergia na pyłkiW ostatnich latach, różnego rodzaju alergie są coraz bardziej powszechnym problemem, dotykającym zarówno dzieci jak i dorosłych. Często jest to spowodowane niewłaściwym trybem życia oraz osłabieniem systemu immunologicznego, do którego doprowadzić może m. in długotrwałe stosowanie antybiotyków, narażenie organizmu na metale ciężkie, pestycydy oraz przewlekły stres.

Do czynników wywołujących reakcje alergiczne można zaliczyć grzyby, które są wszechobecne w środowisku, w związku z czym, narażenie na ich metabolity jest nieuniknione. Grzyby cechują się łatwą rozsiewalnością, a do kontaktu z ich toksynami dochodzi poprzez żywność, skórę oraz drogą inhalacyjną. Wśród najpopularniejszych można wymienić grzyby z rodzaju aspergillus, alternaria, cladosporium, mucor oraz candida albicans. Wchodzą one w skład zanieczyszczeń powietrza i kurzu, rozwijają się także na żywności oraz wilgotnej glebie. Rozwojowi grzybów sprzyja wysoka wilgotność powietrza, a więc szczególnie dużo pleśni występuje w piwnicach, łazienkach, w basenach oraz w zbiornikach pasz i zbóż. Ich obecność stwierdza się na źle przechowywanej żywności – np. orzechach, zarówno świeżych w łupinach, jak i tych już obranych, zbożach, owocach i warzywach (nie tylko nadgniłych), a także przyprawach.

Nadwrażliwość na grzyby może być spowodowana antygenami występującymi wewnątrz komórek grzyba, a także tymi wydzielanymi do podłoża. Istotnym czynnikiem wpływającym na alergenność poszczególnych gatunków jest łatwość uwalniania alergenu w wyniku kontaktu zarodnika z powierzchnią błony śluzowej. Jak wskazuje Naturopata Jacek Wikarski ekspozycja na grzyby skutkować może alergią wziewną, pokarmową oraz kontaktową. Jak mówi w swojej wieloletniej praktyce doświadczałem u pacjentów różnego rodzaju objawów związanych z reakcją na metabolity grzybów, najczęściej promujących organizm do częstych infekcji i hipertrofii narządów obronnych organizmu czyli powiększeniu się migdałków”.

            Reakcje alergiczne na grzyby ujawniają się najczęściej w postaci zmian skórnych, występujących w postaci wyprysku, rumienia, pokrzywki, wykwitu lub świądu. Pokrzywka, uwarunkowana prawdopodobnie reakcją alergiczną spowodowaną obecnością w przewodzie pokarmowym drożdżaków, objawia się zaczerwienionymi zmianami ogniskowymi i złuszczającą się skórą. Wśród czynników sprzyjających zakażeniom grzybiczym skóry wymienić można urazy, oparzenia (także słoneczne), antybiotykoterapię oraz zakażenia bakteryjne. Wiele badań wskazuje, że zakażenia grzybicze częściej dotykają chorych z alergią, a szczególnie grzyby z rodzaju Pityrosporum i Candida lepiej rozwijają się w takich warunkach. Wykazano, że u osób z atopowym zapaleniem skóry, częściej stwierdza się obecność Pityrosporum, prawdopodobnie na skutek nadmiernej suchości skóry i uszkodzenia warstwy rogowej.

            Grzyby mogą doprowadzać do powstawania zaburzeń także w obrębie dróg oddechowych, a narażeni na ich szkodliwe działanie są szczególnie astmatycy oraz osoby chorujące na przewlekłe zapalenie oskrzeli. Alergie wziewne powstają na skutek przedostawania się wraz z powietrzem do dróg oddechowych zarodników grzybów pleśniowych oraz kapeluszowych. Grzyby te, po zainhalowaniu mogą kolonizować drogi oddechowe i indukować wiele chorób, a wszelkie uszkodzenia w obrębie dróg oddechowych ułatwiają ich rozprzestrzenianie się i rozwój. Kontakt z metabolitami grzybów pleśniowych, takimi jak mikotoksyny i beta glukany może wywierać działanie drażniące lub immunosupresyjne doprowadzać tym samym do zaburzeń w funkcjonowaniu układu oddechowego. Już grzyby z bardzo małą ilością zarodników są zdolne do wywołania nieprawidłowej reakcji. Wśród najczęstszych objawów alergii na grzyby wymienia się katar, kaszel, kichanie, uczucie drapania w gardle, uciążliwą chrypkę oraz łzawienie i swędzenie oczu. Ponadto grzyby pleśniowe mogą być przyczyną częstych infekcji, problemów z zatokami i górnymi drogami oddechowymi, astmy oraz przerostu migdałka gardłowego. Objawy mogą mieć charakter sezonowy lub występować przez cały rok. Infekcja grzybicza ujawnia się często w jamie ustnej w postaci pleśniawek, czyli białawych nalotów pojawiających się na języku, dziąsłach i błonach śluzowych ust.

            Miejscem bytowania grzybów są często jelita, w których mogą one korzystać z otaczającego je pokarmu, a tym samym się rozwijać. Patogenne szczepy grzybów drożdżopodobnych wytwarzają w jelitach substancje toksyczne, wśród których wymienić można m.in. oleje i alkohole fuzlowe. Produkcja tych alkoholi zmienia wewnętrzne środowisko jelit, zaburzając tym samym sprawne usuwanie toksycznych produktów przemiany materii. Grzyby są zdolne ponadto do rozszczepiania przeciwciał rozpoznających patogeny i odfiltrowujących je na zewnątrz, chroniących tym samym przed ich przedostaniem się przez ścianę jelita do układu naczyniowego. W związku z tym, nawet przy sprawnym funkcjonowaniu układu immunologicznego, grzyby mogą osiedlić się na ścianie jelit. Wrastająca w ścianę jelita candida uszkadzać może błonę śluzową i kosmki jelitowe, prowadząc do zmniejszenia powierzchni chłonnej oraz zwiększenia przepuszczalności alergenów pokarmowych i metali ciężkich do krwioobiegu. Wzrost przepuszczalności błony śluzowej umożliwia przenikanie do wnętrza różnych substancji, co może prowadzić do reakcji alergicznych. W wyniku tych reakcji dochodzi do wytwarzania przeciwciał skierowanych przeciwko niektórym składnikom pokarmowym, których ponowne spożycie doprowadzi do powstania kompleksu antygen – przeciwciało i uwolnienia mediatorów reakcji zapalnej, zwłaszcza histaminy. Patogenne drożdżaki mogą także doprowadzić do reakcji alergicznej na nieszkodliwe drożdże, powszechnie używane chociażby w piekarnictwie, ze względu na wzajemne podobieństwo. W takiej sytuacji organizm nie rozróżnia poszczególnych odmian drożdży i reaguje w nieprawidłowy sposób na określone składniki obecne w błonach komórkowychm występujące zarówno u drożdży nieszkodliwych jak, i patogennych.

Przypadek naszej pacjentki – 5 letniej Natalki

Natalka zgłosiła się do poradni Alergikus wraz z rodzicami, a jej głównym problemem był przewlekle występujący kaszel oraz nawracające przeziębienia. Infekcje występowały cały rok, ale jesienią nasilały się, a dziewczynka często była leczona antybiotykami, osłabiającymi mikroflorę jelit. Dodatkowo Natalia była diagnozowana w kierunku astmy oskrzelowej, a także doszło u niej do przerostu migdała gardłowego, skutkującego częstymi zapaleniami ucha. Rodzice postanowili wykonać u Natalki testy alergiczne metodą STI, o których usłyszeli od znajomych. Testy alergiczne wykazały alergię na kilka mieszanek pleśni, a dodatkowo na mleko oraz pszenicę. Odczulenie wszystkich pleśni oraz alergenów pokarmowych, połączone z dietą eliminacyjną doprowadziło do znacznej poprawy stanu zdrowia – infekcje przestały się pojawiać, zniknął także kaszel i objawy astmatyczne.

Anna Sikora

Alergia na Roztocza kurzu domowego

Roztocza kurzu domowego (Dermatophagoides) są pasożytami lub saprofitami, odżywiają się złuszczonym naskórkiem ludzkim lub grzybami pleśniowymi. Występują prawie na całym świecie a do tej pory poznano około 12 tysięcy rodzajów roztoczy. Nie są one także widoczne gołym okiem.

Roztocza w warunkach domowych żyją w dywanach, pościelach, materacach, odzieży czy w meblach. W Europie występuje także specjalny rodzaj roztoczy wiejskich, które mogą powodować alergię. Znajdują się one w sianie, zbożach i środkach spożywczych.

Roztocza wpływają na nas przez cały rok, lecz najwyższe ich stężenie występują pod koniec lata i na jesieni. Najdogodniejszą temperaturą do rozwoju roztoczy jest temperatura około 23 stopni Celsjusza i wysoka wilgotność powietrza. Typowymi objawami w przypadku alergii na roztocza kurzu domowego są :

– łzawienie oczu

– ataki kichania

– nieżyt nosa

– duszności

Przy nie leczonej alergii na Roztocze mogą wystąpić takie objawy jak :

– zmęczenie, senność

Nie leczona alergia na Roztocze prowadzi do powstawania stanów zapalnych górnych dróg oddechowym co może w następstwie prowadzić do astmy. Alergia na Roztocze prowadzi także do osłabienia odporności organizmu i reakcji alergicznej na inne alergeny.

Przy walce z Roztoczami warto usunąć z domu dywany, często wietrzyć pościel i ją prać,  spowodują to wyeliminowanie większości roztoczy w środowisku domowym, lecz niestety w innych miejscach gdzie roztoczy może być dużo to w  kontakcie z nimi dalej będziemy reagowali. Także leki obecne na rynku nie likwidują alergii na roztocze a jedynie zmniejszają objawy.

Najskuteczniejszym sposobem na pozbycie się alergii na roztocze kurzu domowego jest wykonanie testów alergicznych i odczuleń metodą STI

Takie testy można wykonać w gabinecie Alergikus w Warszawie. Więcej informacji i kontakt znajdą państwo na stronie https://alergikus.pl/

Szybki kontakt!
+
Wyślij!